Öncelikler

Hayat nasıl da hatırlatıyor insana öncelikleri,kaptırmış giderken.Keşke bu kadar hızla tüketmesek günlerimizi,farkında olmak ama engel olamamak içimi sıkıyor,ama bu hafta itibariyle önceliğim kendimim duyurulur.Bu kadar sorumluluk sahibi olmaya,bu kadar çalışmaya,paralanmaya gerek olmadığını bir kere daha görmüş bulunmaktayım,hala öğreniyorum,öğrenmenin yaşı yok,hayatın merkezi değişmeli ve değişecek.Bugün hastalığımla ilgili bir kontrolüm vardı,dün bu işleme hazırlık için iğrenç bir ilaç içmek zorunda kaldım,4 saatte içilmesi gereken ilacı ben ancak 9 saatte bitirebildim.Tam kabustu.Bugün sabah erkence yola koyulduk,gene anne babamın küçük kızı modundaydım.Bir elimi tutturmadığım kaldı:),anestezi yapılmasını istemişti doktorum,anesteziyi yapan doktor hanım bana herhangibir rahatsızlığım olup olmadığını sorunca iki gündür kalbim ağrıyor dedim,heyecandandır dedi gülüştük,ilacı verdi ve ben yarım saat kadar uyumuşum,kendime geldiğimde başka bir odaya aldılar,annem yanımdaydı,doktorum gelip her şeyin yolunda olduğunu söyledi benim gözümden yaşlar boşaldı,bu aralar pek bir ağlak oldum zaten:),neyse efendim biyopsi sonuçlarını bekliycem ama anlaşılan bir sorun yok,mutluyum.Benim hafızam biraz şaşar rica ediyorum kendimi kaptırırsam tekrar birileri beni uyarsın,özellikle de sen çileğim.Önceliğim kendim,ailem,dostlarım,kitaplarım,hayatım,gezilerim,fotoğraflarım dır.Kayıtlara alınsın lütfen.