25 Nisan 2009 Cumartesi

ÇİÇEKLERİM



UMUT


Ayşe Kulin'in anlatımına bayılıyorum,Veda nın arkasından Umut'u okudum.Vedayı geç okumuş olduğum için sevinmiştim ardından hemen Umut'a başlama şansım oldu diye,Umut bittiğinde de aynı şeyin olmasını diledim içimden Sitare'nin Muhittin ile buluşmasını okumak istedim,kızıyla yaşayacaklarını,Sabahat ile Aram'ın kavuşmalarını okumak istedim,Umut'un devamını istiyorum,ailenin yaşamına öyle giriyorsunuz ki okurken,yarım kalmış hissettim kitabımı bitirdiğimde.



Son zamanlarda çalışmaktan fazla yaptığım bir şey yok,bu sadece benim durumum değil tabi,pek çoğumuz aynı durumdayız ve durumumuzdan şikayet edebileceğimiz bir ortamda yaşamıyoruz bu günlerde.Biz geçenlerde biraz eğlenelim biraz keyiflenelim istedik,hemen hemen tüm arkadaşlarımızın katılımıyla iş yemeğimizi yaptık,şarkılar söyledik,yedik ,içtik, dans ettik,o gece gayet keyifli geçti.Bol bol fotoğraf çektik.Rahatlamaya çok ihtiyacımız varmış,çok iyi geldi.Ertesin gün 10 da mesaideydim,biraz uykusuz,biraz yorgun ama işin dışında hayata karışmanın verdiği keyifle daha mutlu.

19 Nisan 2009 Pazar

EV KUŞU

Son durumuma en uygun tanım bu,evle bütünleştim,cumartesileri çalışıp,pazarları evdeyim,bu hafta biraz değişiklik yapıp,kuaförüme kadar gidip geldim,garip bir ruh halindeyim,tembellik desem değil ama yorgunluk ve isteksizlik,baharla beraber bu durumdan kurtulmak lazım,kendini zorla da olsa dışarı atmak lazım.Şimdilik en güzel yanı evde yaptığım kahve keyfi ve kitaplarımla daha fazla zaman geçirebiliyor olmak,blogları okuyorum ama kendim yazasım da yok.Hastalığım biraz korkuttu ama son tahlillerim güzel çıktı,gene de bir film olayım var bei heyecanlandıran bu ay içinde onu da halletmeliyim.

6 Nisan 2009 Pazartesi

VEDA



Veda'yı dün akşam bitirdim bir mahzun oldum,imparatorluğun son demleri,yokluk,işgal altındaki İstanbul,yokluk içerisinde eski günlerini arayan insanlar,ben kitabı alalı 1 yıl kadar olmuş,devamı niteliğindeki Umut(Hayat Akan Bir Sudur)'da Veda ile başlayan hikaye devam ediyor,bu sefer Veda yı hemen okumamış olduğuma sevindim,bitti diye hüzünlenirken hikayenin devamını okuma şansına sahip olmak mutlu etti beni.Ayşe Kulin de romandaki aile fertlerinden.Akıcı bir dille yazılmış,beni sadece mavi mürekkeple basılmış olması rahatsız etti.Şimdi zevkle Umut'a geçiş yapıyorum.